Henk van Zuiden heeft als instelling ‘wie het goed heeft moet het delen’. Een uitspraak die mooi past bij de kerstgedachte. Henk en zijn partner vinden het heel erg dat er mensen overlijden door het gebrek aan donornieren. Lees hieronder zijn bijzondere verhaal.
In 2014 heeft Henk van Zuiden anoniem zijn nier gedoneerd. Hiermee volgde hij het voorbeeld van zijn partner, die toevallig ook Henk heet en ook zijn nier anoniem gedoneerd heeft. “Mijn partner Henk werkt in de gezondheidszorg en heeft van dichtbij gezien hoeveel mensen er op de wachtlijst staan voor een orgaan. Dat heeft hem ertoe bewogen om de stap naar nierdonatie te zetten.” Dit zette Henk van Zuiden zelf ook aan het denken. Hij besloot dat dit ook iets was dat hij wilde doen. “Ik heb in 2010 een hersentumor gehad, die is weggehaald. Daardoor moest ik wat extra testen ondergaan, maar ik werd gelukkig goedgekeurd voor donatie. Ik had zelfs een prima conditie!” De operatie is goed gegaan. “Ik was niet bang. Het was wel spannend maar ik voelde me gerust omdat ik wist dat ik in goede handen was. Bovendien had ik eerder van dichtbij meegemaakt hoe het ging bij mijn partner.”
Een euro voor een ud
Tijdens de herstelperiode na donatie kwam Henk van Zuiden via Facebook in aanraking met het initiatief ‘Een euro voor een ud (Arabische luit)’, hierbij wordt geld gevraagd om muziekinstrumenten te kopen voor vluchtelingen die hun instrument moesten achterlaten of kwijt zijn geraakt tijdens hun vlucht. Deze actie werd georganiseerd door een aantal musici. “Ik vond dit een mooi initiatief en ik wilde daar wel wat in betekenen.” Henk van Zuiden kwam hierdoor in contact met Yasser, een vluchteling uit Syrië die in het asielzoekerscentrum in Zwolle verbleef. “Het klikte erg goed en zo zijn we eens gaan koffiedrinken. Zijn situatie trok ik me erg aan. Zijn vrouw en 5 kinderen verbleven nog in Aleppo in Syrië en hij was helemaal alleen.” Na overleg met zijn partner besloten zij Yasser aan te bieden voorlopig bij hen te komen wonen. “Zo konden wij hem steunen en helpen zijn vrouw en kinderen naar Nederland te krijgen.” In oktober 2015 is het gelukt, zijn vrouw en kinderen konden overkomen naar Nederland alwaar zij een woning kregen in Scheveningen. “We zien elkaar vaak en ik ben een soort opa voor de kinderen. Ik breng ze naar school en pas vaak op.”
Henk heeft van huis uit meegekregen om te delen wat je hebt. “Thuis hadden we het vroeger niet breed. Ik ben zelfs eens opgenomen in het ziekenhuis wegens ondervoeding. Maar toch deelden we wat we hadden met de buren en andersom. Het is er met de paplepel ingegoten.” Met die gedachte heeft Henk van Zuiden ook zijn nier afgestaan. “Men moet er in elk geval over nadenken, wil ik graag meegeven. Je loopt altijd enig risico. Ook al sneeuwt het en loop je met sneeuwschoenen, je kunt alsnog uitglijden.”
Danser van Aleppo
Zoals in het artikel van 5 december al genoemd, is Henk van Zuiden een dichter. Hij heeft inmiddels 13 dichtbundels gepubliceerd. “Ik dicht over alles wat ik meemaak. In de laatste bundel ‘Danser van Aleppo’, heb ik over mijn donatie, Yasser en mijn ouders gedichten geschreven. Ik ben de jongste van 12 kinderen en heb groot respect voor mijn moeder die mijn zussen en mij zoveel heeft geleerd. Ook mijn vader is een belangrijke figuur in mijn leven geweest. Hij was een echte rouwdouwer maar toen ik ‘uit de kast kwam’, heeft hij me onvoorwaardelijk gesteund. Dat had ik niet verwacht.” De titel van de dichtbundel verwijst naar Yasser, die ’s morgens en ’s avonds vaak danste op Arabische muziek om zijn zorgen te vergeten.
