Zondag 14 mei is het moederdag: dochter Priscilla doneert haar nier aan haar moeder, Gera. Ze zitten op dit moment volop in de voorbereidingen voor de niertransplantatie. Priscilla: “Ik twijfelde geen moment om mijn nier te doneren. Ik ben enig kind en heb maar 1 moeder. Die wil ik nog lang bij me houden.”
Sinds een jaar heeft Gera nierfalen. De oorzaak hiervan is te hoge bloeddruk. “Vorig jaar juni ben ik op de intensive care beland met uitval van verschillende organen. Ik was al een poosje niet lekker. Ik dacht dat dat kwam door het aanpassen van mijn medicijnen. Onder dwang van mijn moeder heb ik de huisarts bezocht. Van mijn tenen tot aan middel zat ik helemaal vol met vocht en ben met spoed naar het Ikazia gegaan.” Binnen anderhalf uur lag Gera op de IC. “Ik heb er zelf allemaal weinig van meegekregen. Gelukkig ben ik er weer bovenop gekomen, alleen mijn nieren zijn hierdoor blijvend beschadigd.”
Ondanks deze heftige gebeurtenis voelt Gera zich op dit moment goed. Ze doet nog alles wat ze al deed, ook al dialyseert ze nu 2 keer per week. Priscilla vertelt: “Als de dialyse er voor die dag opzit, trekt ze haar hoge hakken weer aan en loopt zo naar buiten, ongelofelijk.”
Toen Gera nog op de intensive care lag werd er al gesproken over niertransplantatie. Priscilla bood direct aan haar nier te geven. “Dat is allemaal helemaal langs mij heen gegaan toen. Later hebben zich nog 2 donoren gemeld, maar Priscilla bleek de beste match te zijn.”, vertelt Gera.
Priscilla: “Om in aanmerking te komen als donor heb ik nog hard moeten werken. Nadat de kruisproef negatief was, bleek bij de verdere onderzoeken dat mijn bloeddruk ook hoog was. In combinatie met mijn overgewicht werd mij dringend geadviseerd om 10 kilo af te vallen. Binnen 2 maanden was dit gelukt. Met die bloeddruk is het ook weer goed gekomen, dat was waarschijnlijk door de spanning.” Alle onderzoeken zijn gedaan. Het wachten is alleen nog op de uitslag van de CT scan, begin juni. “Dan kunnen we ervoor gaan.”
Gera maakt zich niet druk over de transplantatie. “Ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn. Na wat ik heb meegemaakt kijk je toch anders naar het leven. Ik leef nu veel meer bij de dag. Ik hoop wel dat het allemaal vlot verloopt. Eigenlijk maak ik me nog het meeste zorgen over mijn dochter. Dat het bij haar allemaal goed gaat. Ik zat er wel mee dat mijn dochter met 1 nier verder moet leven. Maar mijn oma moest op haar 50e een van haar nieren laten verwijderen en die is 93 geworden. Dus dat geeft wel vertrouwen.”
Priscilla vult aan: “We vinden het niet spannend voor onszelf maar wel voor elkaar.” Met een knipoog voegt ze toe: “Ik maak me nog het meeste zorgen over welke pyjama ik aan zal trekken.”
De omgeving leeft erg mee en steunt ze in dit proces. Priscilla: “Mensen vinden het super dat ik dit doe, maar voor mij is het vanzelfsprekend.” Gera vult aan: “Mensen vinden het zielig voor mij dat ik dit allemaal moet meemaken, maar zo zie ik mezelf niet.” Na de operatie kunnen beiden gelukkig rekenen op steun van hun partner.
De band tussen moeder en dochter is hierdoor niet veranderd. Gera: “Nee, die was altijd al goed. ” En voor wat betreft moederdag: “Dat cadeau heb ik afbetaald voor de rest van haar leven. Nee, zonder gekheid, we eten altijd bij mijn oma op moederdag dus dat wordt gezellig.”, aldus Priscilla.
Ik herken me volledig in jouw verhaal, Gera en Priscilla. Ik heb op 4 april een nier van mijn dochter gehad en had dezelfde strijd vooraf. Temeer daar wij tot 25 jan. dachten dat mijn zus het zou zijn want die was 100% match maar chirurgisch was dit niet mogelijk. Het heeft zo moeten zijn want mijn dochter was een 2e omdat ik hier ook veel moeite mee had. Dapper en onbevreesd is ze naar de ok. gegaan en ze zou het zo weer doen. Neem wel voldoende herasteltijd is mijn advies!! Veel succes!!