Tekstgrootte A A A

“Een nierdonatie uit liefde”

Aad Muller (53) kwam er bij toeval achter dat hij door een hoge bloeddruk chronische nierschade had opgelopen, waardoor hij nog maar 17% nierfunctie had. Na een tijd van controles werd het tijd om een donor te gaan zoeken. Ria Jeninga (54), Aads partner stond meteen open voor een nierdonatie bij leven, toen de nefroloog deze mogelijkheid aan ze voorlegde. De keuze om te doneren was voor haar makkelijk gemaakt. “Je doet het uit liefde. Het heeft ook twee kanten, ik kon Aad een nieuw leven geven, maar daardoor hadden we ook weer kans op een fijn leven samen”.

Hobbel op de weg

Tijdens het voorbereidingstraject werd er een goede match gevonden, wat betekende dat Ria een geschikte donor was. Maar tussen de periode van de match en donatie werd bij Ria een huidtumor gevonden, wat ervoor zorgde dat haar donorschap (tijdelijk) van de baan was. Het werd hun aangeraden om op zoek te gaan naar een nieuwe donor, maar ze hadden geen idee wie. Familieleden van haar partner hadden de nodige kwaaltjes, wat donatie lastig maakte. Nadat de huidtumor verwijderd was, wilde Ria het donatietraject voortzetten, zeker omdat er geen andere donoren in beeld waren. Ze legde dit voor aan de nefroloog en na onderzoek van de verwijderde huidtumor bleek het toch veilig genoeg om door te gaan met de donatie.

Spoed

In oktober waren Ria en Aad klaar voor de transplantatie en werden ze op de wachtlijst voor de operatie geplaatst. In maart was het eindelijk zover. Maar het mocht nog even niet zo zijn. Door een spoedtransplantatie moesten ze weer naar huis. “Dat was wel even een flinke domper, we hadden ons er helemaal op ingesteld. Maar achteraf gezien is het logisch. Natuurlijk kreeg een andere transplantatie, die niet te plannen was, voorrang”. Hun transplantatiedatum schoof twee weken op.

Van Spijkenisse naar Rotterdam

Aad voelde zich na de transplantatie meteen heel goed, in tegenstelling tot Ria. “Ik was heel ziek van de narcose en voelde me de eerste paar dagen te lamlendig om uit bed te komen”. Toen het wat beter ging, en Ria ontslagen werd uit het ziekenhuis brak er wel een zware tijd aan. Aad lag nog steeds in het ziekenhuis, dus ging ze iedere dag vanuit Spijkenisse naar Rotterdam. “Met openbaar vervoer was dat een hele tour, maar ik wilde hem toch graag zien!” Aad had de pech dat hij twee weken langer in het ziekenhuis moest blijven. Door een complicatie moest hij nog een operatie ondergaan. De oorzaak werd niet gevonden, maar uiteindelijk verdween de complicatie vanzelf en mocht Aad naar huis.

Samen thuis

Het was best gezellig om samen thuis te zijn, maar ook wel eens lastig vonden Ria en Aad. “Je zit je toch samen slecht te voelen, waardoor je elkaar soms naar beneden trekt. Het viel ons soms wel zwaar dat er geen fit persoon in huis was die ons kon verzorgen, want elkaar verzorgen was moeilijk”.

Afleiding

Toen ze eindelijk mocht gaan werken was dat voor Ria een welkome afleiding. Ria vond het heerlijk om weer wat meer sociale contacten te hebben en om weer wat dingen mee te maken buiten huis. Ook Aad werkt inmiddels weer vijf halve dagen per week en heeft zijn werkritme samen met de ARBO-arts langzaam opgebouwd. “Als ik werk voel ik me goed, lekker bezig zijn is een goede afleiding. Ik sta er niet meer iedere dag bij stil dat ik een nieuwe nier heb. Ik merk alleen soms dat ik nog wel vermoeid ben. Het herstel gaat toch wat langzamer dan dat ik had gehoopt”. Langzaam gaat het wel beter, Aad heeft er vertrouwen in dat zijn energie over een poos weer zoals vanouds is.

Blij

Ria is achteraf gezien erg blij dat ze haar nier heeft kunnen doneren aan Aad. “Het was zwaar, maar we kregen ook veel support van onze omgeving. Hoewel het voor sommige mensen lastig te begrijpen was dat je als gezond mens een operatie ondergaat, kreeg ik juist ook van veel mensen te horen hoe knap en moedig ze het van me vonden. Wel wil ik mensen die nog voor dit traject staan meegeven dat je een nierdonatie niet moet onderschatten. Vooraf wordt dit door artsen vaak al gezegd, maar je merkt pas als alles achter de rug is wat voor impact het heeft. Eigenlijk moet je niet te hard van stapel lopen, en rust nemen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan”.

Lees meer ervaringsverhalen

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*