Sinds 2006 ging Nico’s nierfunctie langzaam achteruit. Na enkele jaren werd het tijd om over een niertransplantatie na te denken. Omdat Nico in het verleden al een levertransplantatie had gehad was het lastig om een passende donor te vinden. Door de eerdere transplantatie had Nico namelijk veel antistoffen in zijn lichaam.
Geen match, en nu?
Zowel Nico zijn echtgenote, als zijn schoonzus wilden een nier afstaan. Zowel Nico’s schoonzus als zijn echtgenote konden helaas niet rechtstreeks aan hem doneren. “Ik maakte antistoffen aan tegen beide donoren. Daarom deed ik samen met mijn vrouw mee aan het cross-overprogramma.” Het cross-overprogramma biedt een kans op een transplantatie, wanneer de donor niet rechtstreeks een nier kan afstaan aan de ontvanger. Soms komt dat omdat de bloedgroepen niet bij elkaar passen. Of soms komt dat doordat de ontvanger antistoffen aanmaakt tegen de donor. Koppels in Nederland waarbij dit het geval is mogen meedoen aan het cross-overprogramma. In het cross-overprogramma wordt vervolgens gekeken welk koppel matcht met een ander koppel. Hierdoor wordt transplantatie toch een mogelijkheid.
Dit werkt als volgt:
– Nico’s donor doneert een nier aan een onbekende ontvanger.
– De donor van de onbekende cross-over ontvanger doneert een nier aan Nico.
Op deze manier kunnen dus ontvangers van de koppels waar niertransplantatie eerst niet mogelijk leek, toch getransplanteerd worden. In de eerste twee cross-overrondes werd er helaas geen match gevonden voor Nico en zijn vrouw. Ze moesten wachten op de volgende matchronde van het cross-overprogramma.
Een nieuwe potentiële donor
In de tussentijd diende zich nog een andere donor aan. Nico’s buurman, Wim, had al een poos nagedacht over het doneren van een nier. Toen hij hoorde dat het met de andere donoren niet lukte zei hij tegen Nico dat hij wilde doneren. Maar ook Wim kon zijn nier niet rechtstreeks doneren aan Nico. Antistoffen waren de oorzaak daarvan. Wim bood aan om mee te doen met het cross-overprogramma. “We hadden dat eigenlijk nog niet eerder besproken, maar ik wilde dat graag doen voor Nico.” Omdat Wim bloedgroep O had, was het beter dat hij samen met Nico zou deelnemen in het cross-overprogramma in plaats van Nico’s vrouw. Met een bloedgroep O donor was de kans om een passend koppel te vinden in het cross-overprogramma hoger.
Dat komt door twee redenen:
– Donoren met bloedgroep O kunnen aan alle ontvangers geven. Daardoor is de kans op een match met een andere ontvanger hoger.
– Omdat bloedgroep O ontvangers alleen maar van bloedgroep O donoren kunnen ontvangen, zijn er ook veel ontvangers die wachten op een donor met bloedgroep O. Zo ook in het cross-overprogramma.
Succesvolle cross-over
“In deze derde cross-over ronde was het gelijk raak. We hadden een match met een donor-ontvanger koppel elders uit Nederland.”
Of die transplantatie door kon gaan was nog even spannend. Op de dag dat Nico het nieuws hoorde lag hij namelijk opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig duurde het nog even voordat de operatie daadwerkelijk plaats zou vinden, waardoor Nico tijd had om te herstellen.
Op de dag van de transplantatie werd Nico in Rotterdam opgenomen. Wim werd in een ander transplantatiecentrum opgenomen voor de donatie. De donatie verliep zeer vlot en na een paar dagen kon Wim alweer naar huis. Hoe het momenteel met de ontvanger gaat weet Wim niet. Het andere koppel blijft namelijk anoniem. “Ik denk daar ook niet zo over na”, vertelt Wim. Met Nico gaat alles goed. In het begin had Nico afstotingsverschijnselen, maar met behulp van de juiste medicatie ging dat beter. “Dankzij deze donoren heb ik een hoop verjaardagen te vieren: Mijn geboortedag, de dag dat ik mijn lever kreeg en de dag dat ik mijn nier kreeg.”
