Tekstgrootte A A A

“Tijdens Kerstmis in het ziekenhuis”

Michelle (11) was vaak erg moe. Haar ouders wisten niet wat er met haar aan de hand was. “Ze sliep op gegeven moment alleen maar.” Haar ouders waren bezorgd. N

Wakker

Ze kwamen erachter dat Michelles nieren niet goed werkten. Michelle was toen negen jaar oud. “Het was de dag na de Eerste Kerstdag.” Michelle weet het nog goed. Ze belandde op de intensive care en er werd nierfalen geconstateerd. “Het was maar de vraag of Michelle het zou redden”, vertelt haar vader Alfons. “Maar ik werd toch gewoon wakker pap”, zegt Michelle. Ze vond het best leuk op de intensive care. Ze vierde er ook oud en nieuw met kinderchampagne en lekker eten. De apparatuur werd aan de kant gezet, zodat ze het vuurwerk kon zien.

Weer energie

Het leven voor het gezin zag er in het nieuwe jaar heel anders uit. Michelle moest acuut starten met de dialyse en ze had een streng dieet. “Gelukkig mocht ik snel peritoneaal dialyseren (PD), dat was zoveel beter dan hemodialyse”, vertelt Michelle. Haar ouders waren blij om te zien dat het snel beter ging met Michelle. Ze was weer fit en kon gewoon als een normaal kind functioneren. Op school ging het ook stukken beter en ze had weer energie. Alleen mocht ze niet alles eten en moest ze soms traktaties overslaan. “Als er chips wordt uitgedeeld mocht ik dat niet nemen. Ik nam wel altijd een zakje, zodat de andere kinderen in de groep meer hadden.” Op haar oude school gaf ze een spreekbeurt over haar ziekte. Op haar huidige school heeft ze gewoon zelf aan vriendjes en vriendinnetjes verteld over haar ziekte. Het ging eigenlijk best goed allemaal. Maar toch: iedere nacht moest Michelle dialyseren.

Een nier afstaan

Zowel Michelles vader als moeder wilden met liefde een nier afstaan aan hun kind. Ze hadden het donatietraject al in gang gezet. Hier werd voor beiden bekeken of zij een nier aan Michelle konden geven. Beiden bleken geschikt. Uiteindelijk besloten ze dat Michelles moeder haar nier zou afstaan. Op 17 november dit jaar was het zover, de niertransplantatie kon plaatsvinden. Nu, een paar weken later, zit Michelle alweer vrolijk aan tafel te vertellen alsof er niets gebeurd is. “Het ging opeens allemaal zo snel”, vertelt Alfons. “Het gaat nu alweer zo goed met haar, terwijl de operatie nog maar een paar weken geleden is. Ook hebben we nu niet meer iedere avond de zorg over de dialyse. Dat is toch een last die van je afvalt. Pas nu besef ik me ook hoe zwaar het allemaal is geweest.”

Spannend

In de klas vonden ze het spannend of de operatie goed zou gaan. Het was een hele rare dag volgens haar klasgenoten. Ze hadden met de hele klas een brief voor Michelle geschreven. Iedereen leeft erg mee. “Heel veel mensen vragen aan me hoe het met me gaat, zelfs mensen die ik helemaal niet ken.” Met Michelles moeder gaat het gelukkig goed. In het begin was ze wat misselijk van de medicijnen, maar inmiddels gaat het beter. Ze zijn zelfs alweer samen naar Madonna geweest. Michelles moeder is een grote fan!

“Normaal leven”

Toen Michelle weer thuis was hadden ze de vlag uitgehangen. Michelle kan weer een ‘normaal’ leven leiden. ‘Normaal’, want ze moet wel nog iedere dag medicijnen innemen en ze moet ook opletten wat ze wel en niet mag eten. Het litteken dat ze heeft overgehouden vindt ze wel stoer. “Het is toch een litteken met een verhaal”, zegt Alfons. “We zijn heel blij dat Michelle een nieuwe nier heeft kunnen krijgen.”

Lees andere ervaringsverhalen

Lees meer over niertransplantatie bij kinderen of nierdonatie aan een kind

 

 

Reacties op dit artikel (2 reacties)
  1. oma joke

    Lieve Michelle, ook wij (opa en oma) zijn superblij dat het zo goed met je gaat. Het waren 2 vervelende jaren omdat we iedere dag meeleefden met jou en jullie gezin, Nu is voor ons allemaal het echte leven weer begonnen.Hoop dat je gezond mag blijven. .Liefs van opa en oma.

  2. Ravi

    Je bent beroemd hoor, haha. We komen snel weer is langs 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*