Tekstgrootte A A A

“Ik heb je 1 keer het leven gegeven en dat wil ik graag nog een tweede keer doen”

Jeroen heeft erfelijke cystenieren. Zijn moeder aarzelde geen moment en doneerde haar nier aan hem, ondanks haar hoge leeftijd.

Jeroen vertelt: “Mijn vader had ook cystenieren en is hieraan op 58-jarige leeftijd overleden. Destijds was transplantatie veel lastiger en is dit toen niet aan de orde geweest.” Jeroen wist dat hij verhoogde kans had dit ook te hebben. “Ik wilde graag militaire dienst in, maar werd afgekeurd voor omdat ik een verhoogd risico had. Ik wilde zo graag in dienst en toen ben ik naar Nijmegen gegaan voor een medische keuring. Ik was toen 17 jaar. Daar werd inderdaad geconstateerd dat ik cystenieren had. Dat vond ik zo oneerlijk!” Nu Jeroen zelf kinderen heeft, een zoon van 19 jaar en een dochter van 16 jaar, voedt hij ze op met het idee dat zij dit ook zouden kunnen hebben. Zijn broer en zus hebben het gelukkig niet.

“Ik ben sinds die tijd op jaarlijkse controle gegaan. Ik had toen nergens last van. Op een gegeven moment merkte ik wel dat mijn energie sneller opraakte. Tijdens het squashen kón ik op een gegeven moment niet meer. Ik heb tegen mijn vrienden nooit verteld dat ik dit had. Mijn familie wist dit uiteraard wel.”

Transplantatie

In 2010 werd duidelijk dat Jeroen een transplantatie moest ondergaan. Mijn moeder bood direct aan dat zij een nier wilde doneren. Ze zei: “Ik heb je 1 keer het leven gegeven en dat wil ik graag nog een tweede keer doen”. Haar besluit stond vast.

Hij kwam bij dr. Weimar in het Erasmus MC terecht. Samen met zijn moeder. Na 9 maanden bleek, na alle onderzoeken, zijn moeder geschikt als donor. Dat was maar goed ook want de levensverwachting van Jeroen zijn nieren daalde snel van 5 jaar naar 5 maanden.

“We moesten helaas 1 keer de operatie verzetten wegens verkoudheid en koorts maar 2 weken later konden we alsnog geopereerd worden.” De operatie is bij beiden goed gegaan. “Het duurde alleen heel lang voordat ik weer terug was op de afdeling waardoor mijn familie dacht dat er iets aan de hand was. Dit bleek gelukkig niet het geval te zijn. Ik had gewoon wat meer uitslaaptijd nodig.”

De moeder van Jeroen kon na 3 dagen weer naar huis. Ondanks dat ze toen al 72 jaar was. Dat vond ze wel spannend. Mede omdat ze nog last had van de wond. Thuis is ze gelukkig goed opgevangen.

“Ikzelf heb 4 weken opgenomen gelegen. De drain viel er pas laat uit waardoor het allemaal wat langer duurde. Het duurde ook even voordat ik mezelf weer beter voelde. Toen ik eenmaal thuis was ging het gelukkig gelijk de goede kant op.”

Na de transplantatie

Helaas kreeg Jeroen na een half jaar afstotingsverschijnselen, tot 2 keer toe. “Hier schrok ik wel erg van. Ik kreeg toen een ATG kuur (antistoffen tegen witte bloedlichaampjes). Mijn waardes zijn daarna helaas niet meer zo goed geworden als voorheen. Gelukkig heb ik tot nu toe geen afstotingsverschijnselen meer gehad. Ik word goed in de gaten gehouden. 1 x in de 2 jaar doen ze een nierbiopt (een stukje van de nier wegnemen voor onderzoek).”

In 2013 kwam Jeroen weer op zijn controle bij dr. Hesselink. Hij had toen wel last van een van zijn testikels. “Dr. Hesselink heeft direct actie ondernomen. Helaas bleek het een tumor te zijn. De volgende dag hebben ze mijn testikel verwijderd. Daarna heb ik nog 3 weken dagelijks bestraling gehad. Vorige maand ben ik weer voor controle geweest en ik word regelmatig geprikt op tumormarkers. Maar gelukkig ben ik tot nu toe schoon.”

“Door deze tegenslagen ben ik wel meer van het leven gaan genieten en van de kleine dingen en van mijn gezin. Ik werk niet meer (ben afgekeurd) maar daarom heb ik wel meer tijd om bijvoorbeeld met mijn moeder op stap te gaan. Met haar gaat het prima. Zij is nu 78 jaar en krijgt nu wel wat ouderdomskwaaltjes. Ze whatsappt met haar kleinkinderen en ze rijdt ook nog auto. We zijn laatst nog op familieweekend weggeweest.”

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*