Tekstgrootte A A A
foto van: patiënt in wachtkamer

“Gezondheid gaat voor alles”

Toen Ria met vermoeidheidsklachten naar de huisarts ging, bleek na een urinetest dat ze eiwitten verloor. Haar nieren functioneerden nog maar voor 25%. Toch duurde het nog twintig jaar voordat ze toe was aan een niertransplantatie. Toen haar nierfunctie zakte naar 10% werd het tijd om over de mogelijkheden van niertransplantatie of dialyse na te denken.

Voorlichting

Het leek Ria heel eng om te dialyseren. Het leek haar vreselijk om iedere dag gebonden te zijn aan een apparaat. Een niertransplantatie zou voor haar daarom een ideale oplossing zijn. Vanuit haar ziekenhuis kwam er een maatschappelijk werker langs om een en ander te vertellen over dialyse en transplantatie. Ze had familie en vrienden uitgenodigd. Op die manier kon iedereen goed voorgelicht worden over haar situatie en over de mogelijkheden van dialyse en niertransplantatie.

Na de voorlichting wilden meerdere familieleden een nier aan Ria doneren. Ze vonden dialyse een te grote belasting voor het gezin en wilden daarom een transplantatie mogelijk maken voor Ria. Nadat enkele mensen getest waren, bleek er geen match te zijn. Dat was het moment dat Kalijan, Ria’s niet-biologische moeder, opstond. “Ik ga het doen”, zei ze. Ze voelde zichzelf de aangewezen persoon, zeker omdat de andere mensen die opstonden nog zo jong waren. Ze was erg zeker van haar zaak. Vanaf dat moment ging alles in een stroomversnelling.

Niet iedereen was er blij mee dat Kalijan had besloten om haar nier te doneren. Ria’s broer was bijvoorbeeld erg bang dat zijn moeder iets zou overkomen. Natuurlijk gunde hij Ria een nieuw leven en een nieuwe nier, maar toch was hij bezorgd om zijn moeder. Voor hem gingen er twee mensen van wie hij houdt onder het mes: zijn zus en zijn moeder. Dat vond hij spannend. Toch steunde hij hen.

Dominotransplantatie

Ria en haar moeder gingen samen naar het ziekenhuis. Ze kregen daarbij erg veel steun van hun familie. Ria’s dochter en twee zusjes waren er altijd en stonden voor ze klaar. Kalijan kon haar nier niet rechtstreeks doneren aan haar dochter. Hun bloedgroepen kwamen niet overeen. Via een dominotransplantatie kon Ria toch getransplanteerd worden. Dit is een soort ruilprogramma voor nieren. Het betekende dat Ria een nier kreeg van een anonieme donor en Kalijan een nier gaf aan een andere ontvanger. Op die manier konden zowel Ria, als een andere persoon aan een passende nier geholpen worden.

Alles ging zo snel dat Ria zich pas op het moment van de operatie realiseerde dat ze echt een nieuwe nier kreeg. Omdat Ria voor de operatie nog niet dialyseerde en nog best wel veel kon, voelde ze zich niet echt ziek. Het was gek om te beseffen dat de nier die ze zou krijgen haar een gezond leven zou geven. Kalijan vond de operatie niet zo spannend. Ze bleef altijd positief. Ze had heel sterk het gevoel dat alles goed zou komen. Ria en Kalijan vonden het heel fijn dat ze elkaar na de operatie weer konden zien. Toch begrepen ze het heel goed dat ze niet bij elkaar op de kamer mochten liggen. “Het klopt wel dat je je meteen zorgen gaat maken over de ander als je die weer ziet. Het geeft rust om allebei in een eigen kamer te kunnen herstellen.”

Ria voelde zich meteen na de operatie al stukken beter. Ze had weer een heldere blik in haar ogen en ook de jeuk die ze had was verdwenen. Ze kon alles weer! Ria heeft wel het idee dat ze psychisch nog veel moet verwerken. “Er is zoveel gebeurd in zo’n korte tijd. En hoewel de nier je weer een leven geeft, moet je toch je leven aanpassen.”

Dankbaar

Ria is gewend om altijd eerst voor anderen te zorgen. Nu begint ze in te zien dat ze eerst voor zichzelf moet zorgen en rust moet nemen als het lichaam dat aangeeft. “Ik moet mijn eigen gezondheid voorop plaatsen.” Gelukkig begrijpt haar omgeving dat heel erg goed. Op haar werk steunt iedereen haar ontzettend goed en ook haar gezin staat altijd voor haar klaar. “Al die steun heb je ook wel nodig om je leven weer op de rails te krijgen”, zegt Ria.

Ook Kalijan was al gauw na de operatie de oude. “Natuurlijk heb je de eerste dagen na de operatie veel pijn. Je hebt toch een wond. En ook de weken na de operatie moet je nog niet te gek doen. Je mag bijvoorbeeld nog niet tillen en je kan maar kleine dingetjes in het huishouden doen. Het is daarom heel prettig om mensen om je heen te hebben die je helpen.”

Ria en Kalijan zijn heel dankbaar dat het allemaal zo goed is gegaan. Ria heeft haar moeder een vakantie cadeau gedaan. Ze vindt dat haar moeder het heeft verdiend om verwend te worden en rust te nemen. Ze is haar moeder ontzettend dankbaar.

Lees hier meer ervaringsverhalen

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*