Gedachten van een anonieme donor

Waarom eigenlijk?

Als ik mensen vertel dat ik anoniem een nier ga doneren komt er meestal een oordeel of een mening. Degene aan wie ik het vertel vindt het raar of onverstandig. Hij of zij zou dat nooit doen. En heb je wel aan alle risico’s gedacht? De ander vindt het juist heel mooi en edelmoedig. Deze reacties zijn voor mij het gemakkelijkst want ik hoef alleen maar te luisteren en ik hoef zelf niets te zeggen of uit te leggen.

Maar soms reageren mensen met een vraag. “Waarom wil je dat eigenlijk doen?” Dan wordt het voor mij moeilijker, want dat is inderdaad een ingewikkelde vraag waar ik niet zo één, twee, drie een antwoord op heb. Er is niet een mooi en helder eenduidig antwoord op te geven. Er lopen allerlei dingen door elkaar. En ik merk dat het antwoord zich in de loop van de tijd ook ontwikkeld heeft. Het belangrijkste wat ik heb bedacht is dat mijn besluit om een nier aan een onbekende te geven geen rationeel besluit is. Als je er namelijk rationeel naar kijkt zijn er vooral redenen om het niet te doen. Ik ga mezelf lichamelijke pijn en ongemak bezorgen. Ik zal een tijdje uit de running zijn en er zitten weliswaar kleine maar toch wel risico’s aan. En het levert me niets tastbaars op.

Een ander, met minder geluk, helpen

Ik ben er wel achter gekomen dat mijn besluit dit te doen eigenlijk alleen maar gevoelsmatig is. Het is bijna een “verlangen”, afkomstig uit een “dieper bewustzijnsniveau” om maar eens een paar moeilijke woorden te gebruiken. De gedachte eraan is al heel oud. Als ik wel eens hoorde van iemand die een nier afstond aan een bekende, dacht ik altijd, “dat zou ik ook doen”. Een paar jaar geleden was er De Grote Donorshow en toen hoorde ik voor het eerst over de mogelijkheid om anoniem een nier af te staan. Inmiddels had ik wel gehoord van kennissen dat een nierkwaal en dialyse heel belastend zijn. Je voelt je niet alleen lichamelijk slecht, maar ook psychisch maakt de ziekte een enorme impact, zo heb ik begrepen tenminste. Verder zat ik denken: ik ben heel erg gezond. Voor een deel is dat mijn eigen verdienste, doordat ik sober leef en eet, niet rook, nauwelijks drink en veel beweeg. Maar het is ook iets dat je met je genen zomaar meekrijgt bij je geboorte. En ik heb het geluk gehad dat ik werk heb kunnen doen wat lichamelijk niet heel erg belastend was. Als je fysiek belastend werk hebt is dat ook een ander verhaal. Daarom vond ik dat ik ook wel wat van mijn gezondheid aan een ander, die minder geluk heeft gehad, mocht geven.